این فایل در قالب فرمت Power Point قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد
میوه در اصطلاح گیاه‌شناسی معمولاً از رشد تخمدان به وجود می‌آید،اما در بسیاری از میوه‌ها بخشهای دیگر گل همراه با تخمدان رشد می‌کنند. چنین اندامهایی ممکن است قسمتی از پوشش گل (توت)، نهنج (توت فرنگی)، برگک (آناناس )، لوله گل همراه بانهنج (سیب)، یا محور بزرگ شده گل‌آذین (انجیر) باشند. اگر غیر از تخمدان بخشهای دیگری هم در تشکیل میوه شرکت داشته باشند، چنین میوه‌ای را کاذب گویند.
تشکیل میوه
بعد از لقاح، سلسله تغییراتی در کیسه جنینی رخ می‌دهد و بخشهای دیگر گل نیز تغییر می‌کنند. تخمدان رشد می‌یابد و بافت دیواره آن، ضمن تحولاتی، فرابر را به وجود می‌آورد که از سه لایه تشکیل شده است: لایه درونی به نام درون‌بر ، که متشکل از یک یا چند لایه یاخته است، در بعضی میوه‌ها ممکن است بسیار سخت (بادام) باشد، لایه میانی را میان‌بر گویند که از یک یا چند لایه یاخته تشکیل شده است و معمولاً شامل دستجات آوندی است، بخش بیرونی را برون‌بر گویند که از یک لایه یاخته‌های بشره‌ای تشکیل شده است. این لایه گاهی کوتینی و گاهی پوشیده از کرک است.
رشد و نمو میوه
بعد از باروری تخمک دراثر فرایندی به نام «گرده افشانی»، تخمدان شروع به رشد می‌کند. گلبرگها می‌افتند و تخمک درون دانه رشد می‌کند. سرانجام تخمدان (دربیشتر موارد به همراه سایر قسمت‌های گل) ساختاری را حول دانه یا دانه‌ها بوجود می‌آورد که میوه نامیده می‌شود. رشد میوه تا زمان بلوغ دانه‌ها ادامه می‌یابد. در برخی از میوه‌های چند دانه‌ای، مقدار رشد گوشت میوه متناسب با تعداد تخمکهای بارور شده‌است.
هرکدام از دایره‌های سرخ‌رنگ نشان‌دهنده ۱۰۰ گرم میوه تازه هستند. در محورافقی میزان روزانه لازم از ویتامین سی و در محور عمودی میزان میلی‌گرم از پتاسیم نشان داده شده است. اندازه دایره با معیاری که در سمت چپ و بالای نمودار مشخص شده، میزان فیبر موجود در ۱۰۰ گرم را نشان می‌دهد. پرتقال و موز بیشترین میزان فیبر را دارا هستند و بیشترین فاصله را از خط صفر دارند که نشان می‌دهد ارزش تغذیه‌ای آنها بالاتر است. هندوانه که تقریبا نه فیبر دارد و نه ویتامین سی و نه پتاسیم در پایینترین جایگاه تغذیه‌ای قرار گرفته است .
دیواره میوه که از دیواره تخمدان گل بوجود آمده پیرابر نامیده می‌شود. پیرابر اغلب بصورت دو یا سه لایه مجزا به نامهای برون بر (لایه خارجی)، میان بر (لایه میانی) و درون بر (لایه داخلی) جدایش یافته‌است. در بعضی از میوه‌ها بویژه میوه‌های یکپارچه که از یک تخمدان همبند حاصل شده‌اند، سایر قسمت‌های گل (از قبیل آوند گل که شامل گلبرگها، کاسبرگها و پرچم‌ها است) با تخمدان در آمیخته شده و با آن رشد می‌کنند. اگر بخشهای دیگر گل که به آنها اشاره شد قسمت مهمی در میوه باشند به آن میوه ثانوی می‌گویند. چون ممکن است سایر قسمت‌های گل در ساختار میوه موثر باشند لذا برای فهم چگونگی شکل گیری یک میوه خاص، بررسی ساختار گل آن بسیار مهم است.
سیب‌ها از نظر رشد و نمو و شکل بسیار متنوع هستند وهمین مسئله ایجاد یک نظام طبقه‌بندی که دربرگیرنده تمامی میوه‌های شناخته باشد را مشکل می‌سازد. بعلاوه به نظر می‌رسد که بسیاری از اصطلاحات در رابطه با دانه‌ها و میوه به درستی بکار نرفته‌است و این واقعیتی است که درک واژگان را مشکل ساخته نموده. دانه‌ها، تخمکهای رسیده هستند؛ میوه‌ها، تخمدانها یا برچه‌های محتوی دانه هستند. این توضیح را می‌توان به این دو تعریف افزود که در واژه‌شناسی مربوط به علم گیاه‌شناسی یک مغز نوعی میوه‌است و واژه دیگری برای دانه نیست.
سه گروه کلی برای میوه‌ها وجود دارد:
میوه‌های یکپارچه
میوه‌های فراهم
میوه‌های چند بخشی
پارتنوکارپی Parthenocarpy
کلیه بخشهای گل، به‌ویژه تخمدان و تخمکهای درون آن، در اثر لقاح معمولاً تحریک می‌شوند. در بعضی گیاهان ممکن است میوه به‌طور معمول ولی بدون لقاح رشد کنند. چنین میوه‌ای ممکن است دارای دانه یا بدون آن باشد و این امر بستگی به پدیده پارتنوژنز (بکرزایی) و در نتیجه آن رشد جنین دارد. از طرف دیگر، در بعضی میوه‌ها، با وجود انجام عمل لقاح و رشد عادی میوه، تخمکها رشد نمی‌کنند و دانه در میوه دیده نمی‌شود. معمولاً اصطلاح پارتنوکارپی در صورتی به کار برده می‌شود که رشد میوه بدون لقاح بصورت گیرد. اما بدون بررسی دقیق نمی‌توان تعیین کرد که میوه حاصل پارتنوکارپی است یا نه. مثلاً در نوعی انگور بی‌دانه ، عمل لقاح انجام می‌گیرد ولی تخمکها رشد نمی‌کنند تا تبدیل به دانه شوند. توجه داشته باشید که رشد میوه معمولی دانه‌دار (گوجه فرنگی) بیش از رشد میوه بدون دانه است.