کهن ترین ترانه های ملی ما همان سرودهای زرتشت پیامبر ایران باستان است که به نام «گاتها» از دوران خیلی پیش سینه به سینه باقی مانده و با پیدایش خط مضبوط گردیده است. این کتاب دربرگیرنده ترانه های ملی و کهن ایران است که با ترجمه انگلیسی و توسط مدرسه عالی ترجمه منتشر شده است .
از متن کتاب :
بزن نی را که میسوزه دل من / کفی دریا و آب دیده ی من
همون وقتی که طالع می نوشتند / کجا بید طالع خفتیده من
بزن نی زن رفیق باوفایم / که مهمون عزیز آیه برایم
بخوان ای نازنین یار عزیزم / بنال ای چنگ امشو از برایم
بزی کوچه مرو کوچه درازه / بگل چیدن مرو وخت نمازه
بگل چیدن مرو پن بوس بماده / که بوسای عاشقی از روی نازه
بزیر پیرهنش پستونه دلبر / درخشان چون گهر در حقه زر
کسی نادیده و نشنیده امروز / درخت سرو لیمو آورد بر
بسان برگ بید پژمرده بیدم / ز بسکه غصه دل خورده بیدم
بریزه شبنم زلفت برویم / اگر دیشو نه بیدی مرده بیدم
بسر دسمال گل بادوم دارم / نه شو خواب و نه روز آروم دارم
ندارم قاصدی محرم فرستم / برای یار خود پیغوم دارم
بسر دسمال مشکی چارقد تور / بسینه جفت لیمو چو گونات بور
پشیمانی دگر سودی نداره / بکن گریه که تا چشمت بشه کور
بسوزه چرخ و درگیره پلیته / وخز از پای چرخ ای نور دیده
وخز از پای چرخ لب بر لبم نه / که جون نازنین بر لب رسیده
به شیراز رفتنت راضی نبودم / چرا که تیر عشثت خورده بودم
به شیراز می روی ای جان جانی / سخنهای دلم را تو می دانی
به شب نالم بشب شبگیر نالم / گهی از بخت بی تدبیر نالم
بنالم چون پلنگ تیر خورده / گهی چون شیر در زنجیر نالم