نوزایی شهری در مورد شکل کالبدی شهرها ،محلات فشرده و متراکم با تنوع فعالیتی،کالبدی،اجتماعی و فرهنگی را پیشنهاد میکند مشوق حرکت پیاده و دوچرخه و استفاده ی بیشتر از وسایل حمل و نقل عمومی باشد که با طراحی خوب همپیوندی اجزای شهری را فراهم کند ،آگاهیهای زیست محیطی را به منظور استفاده ی بهتر از منابع و رفع آلودگی ها افزایش دهد و نهایتا با مدیریت شهری صحیح از مدیران محلی ومشارکت مردم در جهت اجرای موفق طرحها بهره جوید.
شهر بیش از هر چیز محل تلاقی مردم است .مکانی که بسیاری از نهادها را به عنوان بخشی از زندگی روزمره در خود جای داده است.هر قدر شهر را بیشتر پراکنده کنیم توان این نهادها را برای ایفای نقش وحدت بخش آنها کم کرده ایم. به رغم اینها نمونه های شهری موفقی مثل بارسلون و ...وجود دارند که نشان میدهند امکان تصاحب دوباره ی شهر هایمان وجود دارد.برای دستیابی به این موفقیت باید نیروهای محرکه ی تحولات قرن بیست و یکم را شناسایی کرد که عبارتند از انقلاب فن آوری ،تهدیدهای اکولوژیک و تغییرشکل اجتماعی .
جمع بندی
گزارش به سوی نوزایی شهری سر آغازی است برای تحول نظام طرح ریزی در بریتانیا که بسیاری از دستاورد های آن میتواند به کار سایر کشورها و شهرهای جهان نیز بیاید.
در نوزایی شهری در ارتباط با طرح های توسعه تاکید شده که منعطف تر و ساده تر تهیه شده و شکل راهبردی پیدا کنند،از پرداختن به جزییات بپرهیزند و بیش از پیش به مشارکت مردمی متکی باشند.
بطور کلی سه هدف عمده برای این طرح ها قابل تعریف است،هدف کالبدی، تصمیمساز ی در کلیه سطوح و مقیاسهای توسعه ی کالبدی است؛ هدف اجتماعی آن جذب مردم به شهرها و مراکز شهری برای دستیابی به تنوع اجتماعی است؛و هدف اقتصادی آن جذب سرمایه های خصوصی و عمومی به فرصتهای توسعه ی شهری است.
مفهوم برنامه‌ريزي
برنامه، نمايش منظم و يا رعايت سلسله مراتب فعاليت‌هاي مربوط به هم و مربوط به يک رشته تصميمات منظم و برحسب دوره‌هاي زماني مختلف است. برنامه‌ريزي تصميمات منظم براساس سلسله مراتب عمليات است.
عده‌اي ديگر از صاحب‌نظران برنامه را تعيين هدف کوتاه‌مدت و راه رسيدن به آن و يا تعهد براي انجام مجموعه‌اي عمليات به منظور تحقق اهداف مي‌دانند.
امروزه واژه برنامه‌ريزي براي فعاليت‌هاي مختلف انسان به کار مي‌رود و هيچ جامعه‌اي بدون برنامه‌ريزي، نخواهد توانست پاسخگوي نيازهاي مختلف ساکنين خود باشد.
برنامه‌ريزي در زندگي امروزي، در تمام سازمان‌ها و تشکيلات، جايگاه و مفهوم خود را به دست آورده و تمام تصميمات براساس طرحها و برنامه‌هاي از پيش انديشيده شده، اتخاذ مي‌گردد. شايد در گذشته، بدون برنامه‌ريزي و دورانديشي، رسيدن به مطلوبات امکان‌پذير بود، اما امروزه زندگي مدرن اين امکان را نمي‌دهد، چرا که جوامع مدرن از نظر تکنيکي، اجتماعي و اقتصادي بسيار پيچيده‌تر از قبل شده‌اند.