در تعریفی دیگر می‌توان گفت بازیافت عبارت است از فرایند پردازش مواد مصرف شده به محصولات و مواد تازه به منظوره جلوگیری از به هدر رفتن مواد سودمند بالقوه (ذخیره‌ای)، کاهش مصرف مواد خام، کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی هوا حاصل از سوختن مواد و آلودگی آب‌ها حاصل از تدفین زباله‌ها در خاک به وسیلهٔ کاهش مقدار معمول زباله‌ها و کم کردن نشر گازهای گلخانه‌ای در مقایسه با تولید خالص. بازیافت یک مولفهٔ کلیدی در مدیریت مدرن کاهش مواد زائد که شامل سلسله مراتب کم کردن، دوباره مصرف کردن و بازیافت است. مواد قابل بازیافت چیزهای زیادی را شامل می‌شوند از جمله بسیاری از انواع شیشه‌ها، کاغذها، فلزات،پلاستیک، منسوجات، آلمینیوم‌های الکترونیکی مصرف شده در رایانه‌ها و گوشی‌های تلفن همراه. اما استفاده مجدد از زباله‌های زیستی همچون پسمانده مواد خوراکی به عنوان کود جزو بازیافت محسوب نمی‌شوند. موادی که قرار است بازیافت شوند یا به مرکز جمع‌آوری این مواد آورده می‌شوند از کنار خیابان جمع‌آوری  می‌شوند و ابتدا دسته‌بندی شده سپس پاک می‌شوند و دوباره پردازشهایی روی آنها انجام می‌شود تا به مواد تازه برای ساخت تبدیل شون اگر چه گاهی اوقات بازیافت در مقایسه با تولید از مواد خام بسیار گران‌تر و مشکل‌تر است، اما به خاطر استفاده مجدد از همان مواد به صرفه‌است زیرا که آن مواد در حالت کلی دارای ارزش ذاتی می‌باشند و بعضی از مواد نیز دارای طبیعت خطرناکی هستند مانند جیوه. به همین خاطر استفاده مجدد از آنها بهتر است. محققان ادعا می‌کنند که بازیافت بیشتر از آنکه منابع را حفظ کند آنها را از بین می‌برد. مخصوصاً در مواردی که دولت تعهد اجرایش را دارد. باید به این نکته نیز توجه کرد که آنها همچنین معتقدند که اگر هزینه‌های عملیاتی کمتر از سایر موارد برای از بین بردن مواد زائد (مثل دفن کردن زباله‌ها در خاک‌چال) باشد، این کار مقرون به صرفه‌است. اما ممکن است هنوز آن ارزش خاص را نداشته باشد. در آمریکا سود سالیانه تسهیلات بازیافت ۲٫۹۸۱ میلیون دلار تخمین زده شده‌است در ۵ سال اخیر (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸۸)این مقدار با رشد ۷٪ خود از رقم فعلی فراتر رفته‌است. زیرا در سال‌های اخیر حجم زباله‌هایی که از مواد قابل بازیافت هستند افزایش یافته‌است.
ابتکارات جدید می‌تواند صنعت را تغییر دهد. برای مثال در کالیفرنیا و نیویورک با رشد ۷۵٪ تولید زباله‌های قابل بازیافت نسبت به رقم ۵۰۰ ٪ قبلیه خود سودهای خالص  بسیاری برای شرکت‌های جمع‌آوری کنندهٔ این مواد به ارمغان می‌آورد.

روش‌‌هاي بازيافت زباله

1- دفع بهداشتي

2- زباله سوز

3- بازيافت انرژي

4- استفاده مجدد(صنعت بازيافت)

دفع بهداشتي زباله

دفن بهداشتي زباله عبارت است از انتقال مواد زايد جامد به محل ويژه دفن آن‌ها به نحوي كه خطري متوجه محيط‌زيست نشود. اين روش متداول‌ترين روش دفع زباله در جهان است. در اين عمليات حجم زباله به حداقل ممكن مي‌رسد و در پايان هر روز لايه‌اي زباله به‌طور صحيح با خاك پوشانده مي‌شود. در اين روش مواردي همچون بو، دود و آلودگي‌‌هاي خاك و آب‌‌هاي زير زميني و سطحي وجود نداشته است. 

عمليات دفن بهداشتي زباله شامل 4 مرحله زير است‌‌: 

1- ريختن زباله در يك وضع كنترل شده

2- پراكندن و فشردگي زباله در يك لايه نازك براي حجم مواد (به ضخامت حدود 2 متر)

3- پوشاندن مواد با يك لايه خاك به ضخامت حدود20 سانتي متر

4- پوشش لايه نهايي زباله به ضخامت حدود 60 سانتي متر با خاك

پوشاندن مواد در دفن بهداشتي زباله به‌طور مؤثراز تماس حشرات، جوندگان، حيوانات ديگر و پرندگان با زباله‌ها جلوگيري به عمل مي‌آورد. لايه پوششي خاك هم‌چنين از تبادل هوا و مواد زايد جلوگيري كرده و مقدار آب سطحي را كه ممكن است به داخل محل دفن نفوذ كند به حداقل مي‌رساند. ضخامت لايه خاكي كه براي پوشش روزانه مواد به كار مي‌رود بايستي حداقل 15 سانتي متر و پوشش نهايي خاك در روي شيارهاي زباله، 60 سانتي متر باشد تا از نظر ايجاد و يا نشت گازهاي توليدي در اعماق و يا سطح زمين كنترل لازم به عمل‌‌ايد. 

انتخاب محل دفن زباله 

انتخاب زمين مورد نياز مناسب براي دفن زباله‌هاي شهري، مهم‌ترين عمل در دفن بهداشتي محسوب مي‌شود كه بايد با دقت كافي و همكاري ادارات و مؤسساتي چون حفاظت محيط‌زيست، بهداشت محيط، سازمان آب منطقه‌اي، سرجنگلداري، كشاورزي و منابع طبيعي و نيز با تشريك مساعي شهرداري‌ها انجام شود. محل دفن بهداشتي زباله بايد حداقل به مدت 25 سال محاسبه شده و در جهت توسعه شهر نباشد. به‌طور عوامل مهمي كه در انتخاب محل دفن زباله بايد مورد توجه قرار گيرند، عبارتند از‌‌: توجه به بهداشت و سلامت عمومي، سطح زمين مورد نياز، توپوگرافي منطقه، مطالعات هيدرولوژي و زمين شناسي جايگاه، قابليت دسترسي به خاك پوششي مناسب، قابليت دسترسي به محل دفن، فاصله شهر تا محل دفن، رعايت جهت بادهاي غالب، زه كشي محل دفن، 

روش‌‌هاي مختلف دفن بهداشتي زباله 

روش‌‌هاي مختلف دفن بهداشتي زباله بر حسب موقعيت جغرافيايي، سطح آب‌‌هاي زير زميني و ميزان خاك قابل دسترس جهت پوشش زباله بسيار متفاوت است. در زير به شرح متداول روش‌‌هاي دفع بهداشتي پرداخته ايم‌‌: 

1- روش دفن بهداشتي به‌صورت مسطح

از اين روش در مواقعي استفاده مي‌شود كه زمين براي گودبرداري، مناسب نباشد. در اين روش زباله‌ها بعد از تخليه به‌صورت نوارهاي باريكي به ضخامت 75ـ40 سانتي متر در روي زمين تسطيح گرديده و لايه‌هاي زباله فشرده مي‌شوند تا ضخامت آن‌ها به 300ـ180 سانتي متر برسد. از اين مرحله به بعد روي لايه‌هاي آماده شده قشري از خاك به ضخامت 30ـ15 گسترده و فشرده مي‌شوند. 

2- روش سراشيبي

بيش‌تر در مواردي كه مقدار كمي خاك براي پوشش زباله در دسترس باشد از روش سراشيبي استفاده مي‌نمايند. مساعدترين منطقه براي عمليات دفن بهداشتي زباله در اين روش، مناطق كوهستاني با شيب كم است. در اين عمليات جايگزيني و فشردن مواد يك طبقه روي طبقه قبلي صورت گرفته و خاك لازم براي پوشاندن زباله از قسمت‌‌هاي ديگر محل تأمين می‌شود. 

3- روش ترانشه‌اي يا گودالي

اين روش در مناطقي كه خاك به عمق كافي در دسترس بوده و سطح آب‌‌هاي زير زميني به كفايت پايين است مورد استفاده قرار مي‌گيرد. بدين ترتيب ترانشه‌هايي به طول 30-12، عمق 4ـ1 و عرض 15ـ5/4 متر حفر مي‌شود. از اين پس زباله در ترانشه‌هايي كه از قبل آماده شده است تخليه گرديده و به‌صورت لايه‌هاي نازكي كه به‌طور معمول بين 200ـ150 سانتي متر است فشرده مي‌گردد. ارتفاع اين لايه‌ها بايستي به حداكثر 5/2-2 متر رسيده و در صورت لزوم با قشري از خاك به ضخامت 30ـ10 سانتي متر پوشيده شوند. 

زباله سوزي

سوزاندن زباله‌ها در محيط باز، در بشكه و ساير روش‌‌هاي كنترل نشده سوزاندن، داراي تاريخچه بسيار قديمي است. به‌طور كلي، سوزاندن زوايد جامد براي كاهش مقدار زباله وكاهش زمين دفن آن بود. بعد از اين‌كه مشخص شد حرارت مي‌تواند ميكروارگانيسم‌ها را از بين ببرد، در بيمارستان‌ها از كوره‌هاي زباله‌سوز استفاده گرديد. از كوره‌هاي زباله‌سوز براي كاهش حجم و نابود ساختن ميكروارگانيسم‌‌هاي بيماري زا استفاده مي‌شود امروزه، برخلاف دانش پيشرفته انسان در مورد احتراق، كوره‌هاي زباله‌سوز مناسب به ويژه از نظر كنترل آلودگي هوا، از بين بردن مواد آلي و مصارف چند گانه طراحي نشده‌اند. 

محاسن زباله سوزها 

1- اين روش مؤثرترين روش دفع زباله است كه در مقايسه با ساير روش‌‌هاي دفع به زمين كم تري نياز دارد. خاكستر باقي‌مانده به علت عاري بودن از مواد آلي و باكتري‌ها از نظر بهداشتي مخاطره‌آميز نبوده و قابل دفن است. 

2- آب و هوا و تغييرات جوي تقريباً تأثير مهمي در اين روش ندارد. 

3- سوزاندن زباله در دستگاه‌هاي زباله‌سوز منافع جنبي نظير استفاده از حرارت ايجاد شده براي گرم كردن بويلرها و در نتيجه توليد انرژي بهره دارد. 

معايب زباله سوزها

اين روش در مقايسه با ساير روش‌ها به سرمايه‌گذاري و هزينه اوليه بيش تري نياز دارد. اين روش ايجاد بو، دود و آلودگي هوا مي‌نمايد كه مورد اعتراض مردم است. به كاركنان كارآزموده و افراد مجرب براي بهره‌برداري و نگهداري از دستگاه‌هاي زباله‌سوز نياز دارد. هزينه نگهداري و تعميرات در اين روش بيش از ساير روش‌‌هاي دفع زباله است. اين روش براي دفع مواد زايد خطرناك نظير مواد راديواكتيو و مواد قابل انفجار روش مناسبي نيست. 

كوره‌هاي زباله سوزي بدون بازيابي انرژي 

1- زباله‌سوزهای پيوسته

در اين نوع زباله سوزها مواد زايد به وسيله كانال قيفي شكل به درون كوره هدايت مي‌شود. اين روش دستگاه‌هاي كنترلي به‌صورت خود كار براي تنظيم دماي كوره، كوران هوا، سرعت حركت زباله و خنك نمودن خاكستر توليدي تعبيه شده است. اين واحدها چندان بزرگ طراحي نشده و قادر نيستند روزانه بيش از 150 تن زباله را بسوزانند. 

2- زباله‌سوزهای ناپيوسته

اين زباله سوزها همچون كوره‌هاي زغال دستي در مواقع نياز به وسيله كارگران، بارگيري شده و به كار گرفته مي‌شوند و زباله‌ها گهگاه و در صورت نياز به درون اين كوره‌ها فرستاده مي‌شوند. 

معايب كوره‌هاي زباله سوز

1- ايجاد گرد و غبار گازهاي خروجي از دودكش كه حدود 2 تا 5 مترمكعب است. 

2- آلودگي هوا، هواي اوليه احتراق، ممكن است ناشي از فلزات و نمك‌ها موجود در زباله باشد. 

3- سرو صدا

سوزاندن موجب بيش‌ترين درصد كاهش درزوايد مي‌شود. 

– كاهش وزن زباله در اثر سوختن بستگي به شيشه، فلز و ساير مواد غيرقابل احتراق دارد. به‌طور كلي، تقريباً 80-50% حجم زوايد و 70درصد- 50درصد وزن آن در اثر سوختن كاهش مي‌يابد. 

كوره‌هاي زباله‌سوز برخلاف زمين دفن زباله، به فضاي كمي احتياج دارند و به آساني مي‌توان آن‌ها را در منازل، آپارتمان‌ها، فروشگاه‌هاي بزرگ و مؤسسه‌هاي مشابه بكار برد. از كوره‌هاي زباله‌سوز كوچك محلي، براي كاهش حجم و وزن زباله‌ها استفاده مي‌شود و بازيابي انرژي از چنين كوره‌هايي كم است. اين نوع كوره‌ها توليد بوهاي نامطبوع و دود مي‌كنند كه به علت احتراق غيركامل مواد آلي است. دود كوره‌ها را مي‌توان به و سيله دستگاه‌هاي كنترل آلودگي هوا كنترل كرد. 

بازيافت انرژي

بسياري از زباله‌هاي شهري تركيبي از زباله‌هاي خانگي، تجاري و... شامل مواد آلي و غيرآلي مي‌باشند و مي‌توانند مواد خوبي را از قسمت آلي توليد نمايند. 

فن آوري تبديل زباله به انرژي 

در كشورهاي صنعتي ارزش حرارتي زباله‌هاي شهري بين 8 تا 12mj/Kg است كه با 19mj/mg براي چوب خشك و 15mj/mg براي لگنت و mj/Kg 22 براي زغال سنگ مقايسه مي‌شود. 

1- تبديل بيوشيميايي

فرآيندي بيوشيميايي است كه طي آن زباله‌هاي آلي به وسيله باكتري‌ها به مولكول‌‌هاي ساده‌تر شكسته مي‌شوند كه به دو صورت هوازي(همراه با اكسيژن) و بي‌هوازي (در غياب اكسيژن) خواهند بود. 

تجزيه بي‌هوازي‌‌: عبارت است از تجزيه مواد فساد پذيرتوسط عمل باكتري‌ها در غياب اكيسژن‌‌؛ حاصل اين كار گازي است كه تركيبي از متان و دي اكسيدكربن است و به نام بيوگاز شناخنه مي‌شود. بيو گاز مي‌تواند به عنوان جايگزيني براي سوخت‌‌هاي فسيلي به كار مي‌رود. براي هر تن زباله براساس تئوري حدود 300 متر مكعب بيوگاز در يك دوره 10 ساله در محل دفن ايجاد مي‌شود كه معادل 5 گيگا ژول انرژي است. گاز محل دفن مي‌تواند در كاربرد‌‌هاي حرارتي نيز به كار رود. اين گاز براي ايجاد حرارت در ساختمان و فرآيندهاي صنعتي مي‌تواند استفاده شود. 

• 
  بازیافت چیست؟

بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده برای تولید و ساخت مجدد همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگر است، مثل ساخت کاغذ تازه از کاغذهای باطله و غیر قابل استفاده.

• فوائد بازیافت چیست؟

بازیافت زباله ها سه فایده مهم برای محیط زیست دارد. ما به کمک بازیافت زباله در مصرف منابع طبیعی صرفه جویی کرده ایم زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو، از مواد بازیافتی استفاده می کنیم.

از دیگر فوائد بازیافت، صرفه جویی در مصرف انرژی است. البته برای بازیافت مواد زاید هم نیاز به مقداری انرژی است اما انرژی لازم برای بازیافت زباله خیلی کمتر از انرژی مورد نیاز برای تولید محصولات جدید از مواد خام است. برای مثال ساختن آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده ۹۰ درصد انرژی کمتر از ساختن آن از سنگ معدن نیاز دارد. سومین فایده بازیافت نیاز به فضای کمتر برای دفن زباله هاست.

• چه موادی را و چگونه می توان بازیافت کرد؟

در گام اول برای بازیافت زباله ها باید مواد قابل تجزیه مثل پسمانده های آشپزخانه و مواد غذایی را از سایر زباله ها جدا کرده و سعی شود فقط این مواد را در کیسه زباله ریخته و به رفتگر تحویل داد. این مواد را به نوعی کود به نام کمپوست تبدیل می کنند و برای اصلاح خاک و جبران مواد غذایی از دست رفته از آن استفاده می کنند.

در مرحله بعد باید مواد قابل بازیافت را از زباله ها جدا کنیم. شیشه، کاغذ، پلاستیک و انواع فلزات از بهترین مواد برای بازیافت هستند.

• بازیافت

▪ بازیافت مواد، جلوگیری از اتلاف سرمایه های ملی.

▪ انرژی صرفه جویی شده حاصل از بازیافت یک قوطی آلومینیومی، یک تلویزیون را برای سه ساعت روشن نگه خواهد داشت.

▪ آلومینیوم را می توان بارها ذوب کرد و به قوطی یا ظرف جدید تبدیل نمود.

▪ بازیـافت هر تـن کاغذ باطله، ماهانه از تخریب ۹۰ هـزار هکتار جنگل، مصرف ۱۲میلیون لیتر آب و ۱۲۰ هزار کیلووات برق می کاهد.

▪ به کمک بازیافت کاغذهای موجود در زباله ها، ماهیانه در آمدی بالغ بر۲۰ میلیارد ریال به دست خواهد آمد.

▪ بازیافت آلـومینیوم، آلودگیـهای زیست محیـطی ناشی از فرآیند تولید این فلز را ۹۵ درصد کاهش می دهد.

▪ برای تهیه شیشه از شیشه بازیافت شده ۵۰ درصد آلودگی آب و ۲۰درصد آلودگی هوا را کاهش می دهد.

▪ بازیافت کاغذ، منابع اقتصادی، عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، جلوگیری از قطع درختان و کاهش تولید زباله را به دنبال خواهد داشت.

▪ انرژی لازم، برای تولید یک کیلوگرم لاستیک نو، سه برابر انرژی مورد نیاز برای تولید یک کیلوگرم لاستیک بازیافتی است.

▪ ورقه های آلومینیومی بشقاب پیتزا و شیرینی قابل بازیـافت اند، آنها را داخـل سطل زباله نیندازیم.

▪ به کمک بازیافت کاغذ، می توانیم از قطع شدن درختان زیادی جلوگیری کنیم.

▪ بازیافت هر تن کاغذ، می تواند زمینه اشتغال برای ۵ نفر را فراهم کند

▪ به کمک بازیافت، مساحت کمتری از بیابانها و مراتع کشور به زباله دانی تبدیل می شود.

▪ به کمک بازیافت کاغذ، میزان انرژی مورد نیاز به یک چهارم و آب مورد نیاز به یک صدم کاهش می یابد.

▪ اصلاح الگوی مصرف و بازیافت بهداشتی زباله، دو اصل مهم برای کاهش آلودگی محیط زیست.

▪ برای تهیه هر تن کاغذ از چوب ۴۴۰ هزار لیتر آب مصرف می شود در حالی که برای تهیه آن از کاغذ باطله، ۱۸۰۰ لیتر آب کافی است.

▪ تهیه کاغذ از کاغذهای بازیافتی، ۳۰ تا ۵۵ درصد انرژی کمتری نیاز دارد و ۹۵ درصد آلودگی کمتری ایجاد می کند.

▪ به کمک بازیافت ۲۵ درصد از کاغذهای موجود در زباله های شهری، می توان سالانه از قطع یک میلیون و هفتصد هزار درخت جلوگیری کرد.

▪ صرفه جویی در مصرف مواد اولیه و انرژی و نیز کاهش ورود مواد آینده به محیط زیست از فوائد بازیافت است.

▪ با کاهش مصرف منابع طبیعی و بازیافت زباله، عمر تنها زیستگاه بشر « زمین » را طولانی تر کنیم.

▪ کیسه های نایلونی و پلاستیکی تجزیه پذیر نیستند، از مصرف بی رویه آنهاخودداری کنیم.

▪ بازیافت فرصتی برای محیط زیست و منابع &#۶۱۴۷۲;&#۶۱۴۷۲;محدود آن.

▪ بازیافت گامی حیاتی برای حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست.

▪ بازیافت گامی سبز در جهت توسعه پایدار.

▪ مشکل کمبود کاغذ در کشورهای در حال توسعه بزرگترین

▪ مشکل برای ادامه تحصیل است. به کمک بازیافت،

▪ کشورمان را در حل این معضل یاری کنیم.

۱) بازیافت کاغذ »

برای تهیه هر تن کاغذ نیاز به قطع ۱۷ اصله درخت است. بنابراین اگر هر شخص کاغذهای باطله اش را در طول یک سال جمع کند معادل ۵/۱ اصله درخت است و اگر همه ما ایرانیان این کار را انجام دهیم از قطع ۱۰۰ میلیون درخت در طول یک سال جلوگیری کرده ایم.

برای تهیه مصرف سالانه دستمال کاغذی هر خانواده ایرانی نیاز به قطع ۵/۱ اصله درخت می باشد.

استفاده از کاغذ بازیافت شده به جای تهیه آن از چوب درختان، موجب کاهش آلودگی هوا به میزان ۷۴ درصد، کاهش آلودگی آب به میزان ۳۵ درصد و کاهش مصرف آب به میزان ۵۸ درصد خواهد شد به همین دلیل ۵۰ درصد کاغذ تولید شده در کشورهای توسعه یافته از کاغذهای بازیافتی است.

بنابراین بازیافت کاغذ علاوه بر منافع اقتصادی، موجب عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، ممانعت از قطع درختان و کمک به سیستم جمع آوری و دفن زباله های تولیدی می شود. پس چه خوب است:

روزنامه ها و کاغذهای باطله و دفترچه های تمام شده بچه ها را هرگز دور نریزیم، آنها را از سایر زباله ها جدا کرده و به مأموران بازیافت تحویل دهیم. اشیایی مثل پاکتها و پوشه ها را دورنریزیم تا در مواقع لزوم از آنها استفاده کنیم

۲) بازیافت پلاستیکها

ـ پلاستیک ها از نفت که منبعی غیر قابل تجدیدند تهیه می شوند ولی به علت غیر قابل تجزیه بودن، از زباله های پایدار و آلوده کننده محیط زیست به شمار می آیند.

ـ کیسه های نایلونی و پلاستیک به طور متوسط ۵۰۰ تا ۷۰۰ سال در طبیعت باقی می مانند.

ـ ۳۰ درصد از پلاستیکهای تولید شده در بسته بندی به کار می روند. بنابراین با جلوگیری از بسته بندیهای زائد می توان به مقدار زیادی از حجم زباله ها کاست.

ـ استفاده از بسته بندیهای قابل بازگشت و یا ساکهای پارچه ای به هنگام خرید، از راههای مؤثر در جهت کاهش میزان ورود زباله ها به طبیعت است.

ـ به منظور کاهش حجم زباله ها می توان از کیسه های پلاستیک خشک و غیر آلوده چندین بار استفاده کرد و در پایان هم، از آنها برای جمع آوری زباله ها، استفاده نمود.

ـ به همراه داشتن لیوان شخصی به جای استفاده از لیوان یک بار مصرف و به کار بردن ظروف قابل شستشو به جای ظروف یک بار مصرف در مراسم و مهمانی ها، از دیگر راههای کاهش ورود زباله های پلاستیکی به محیط زیست است.

۳) بازیافت شیشه

ـ بطری شیشه ای که امروز دور انداخته می شود تا ۱۰۰۰ سال دیگر هم به صورت زباله در روی زمین قرار دارد.

ـ برای تولید شیشه باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود که این کار مستلزم صرف مقدار زیادی انرژی و آب است.

ـ انرژی لازم برای تولید هر کیلوگرم شیشه حدود ۴۲۰۰ کیلو کالری است.

ـ تهیه شیشه از شیشه بازیافت شده نسبت به تهیه آن از مواد اولیه، آلودگی آبها را به میزان ۵۰ درصد آلودگی آب و تا ۲۰ درصد آلودگی هوا را کاهش می دهد.

ـ ذوب هر تن شیشه منجر به صرفه جویی ۱۰۰ تن نفت می شود.

ـ جدا کردن انواع ظروف شیشه ای شکسته یا شیشه های مربا، سس و غیره در منزل جهت بازیافت آنها، گام بزرگی در جهت بازیافت شیشه هاست.

ـ به هنگام جمع آوری شیشه ها، بهتر است درپوش های پلاستیکی و فلزی بطریهای شیشه ای را جدا کرده و آنها را بر حسب رنگ تفکیک کرد.

• زباله های خطرناک:

بعضی از زباله های تولید شده در خانه ها از مواد بسیار خطرناک به شمار می آبندو مانند باطریهای مختلف، لامپهای مهتابی و جیوه ای، لوازم الکترونیکی و ... . این وسایل دارای مواد خطرناکی هستند که سلامت ما و محیط زیست را تهدید می کنند.

بنابراین :

ـ چه خوب است از لوازم خانگی یا اسباب بازیهای باطری دار را کمتر استفاده کنیم. ساعتهای اتوماتیک بهتر از ساعتهایی است که با باطری کار می کنند.

ـ از قرار دادن لامپهای جیوه ای و مهتابی و یا لامپهای سوخته در محلی که احنمال شکستن آنها وجود دارد خودداری کنیم.