این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد
زبان شناسی
او ناخودآگاه را داراي ساختار همچون زبان ميداند. او طفل خردسالي را كه در مقابل آيينه در خود تامل ميكند، نوعي دال ميداند كه مي تواند معنا ببخشد و تصويري را كه در آينه ميبيند مدلول در نظر ميآورد.
كاركرد آينه در اين مثال روانشناسانه، همچون كاركرد استعاره در زبان است، اما كودك شبيه يا جانشين خود را در سويي ديگر ميبيند. تا اين مرحله بين دال و مدلول يگانگي حاكم است، اما با ورود پدر، كودك به آگاهي اضطراب آوري ميرسد.
« او اكنون بايد اين نكته سوسوري را دريابد كه هويتها بر اثر تمايز شكل ميگيرند.»