این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد
سيماى يهود در ادب منظوم پارسى
(از سده سوم تا سده هفتم ه.ق)
عباس نادرى شيخ(1)
بررسى آثار منظوم ادب پارسى در ارتباط با يهوديان، گذشته از اين كه ما را با نحوهى تفكر شعرا و سخنوران در مورد يك گروه اقليت فكرى و مذهبى آشنا مىكند، مىتواند ما را به درك بهتر اوضاع زندگى يهوديان آن دورهها رهنمون سازد. آثار اين بزرگان كه در واقع، بخش مهمى از هويت ملى و فرهنگى ما را تشكيل مىدهد، ارزش زيادى در درك صحيح الگوهاى رفتارى دارند. داشتن تساهل و تسامح در برخورد با افكار و عقايد مخالف فكرى و مذهبى، پرهيز از جزمانديشى و اختلافات فرقهاى و عقيدتى و همچنين پرهيز از ظاهربينى و درك حقيقت موجود در هر دين و آيينى اساس فكر و انديشهى پديدآورندگان اين آثار است.
واژههاى كليدى: ايران، يهوديان، ادب پارسى، مذهب، بنى اسرائيل، جهود.
بازتاب سيماى يهود در ادب منظوم پارسى در سدهى سوم تا سدهى هشتم هجرى قمرى از دو لحاظ قابل توجه است. نخست اين كه شاعران و سخنوران اين دورهها به لحاظ فكرى، نسبت به يهود چگونه مىانديشيدند و چه عواملى بر نحوهى نگرش آنها تأثير مىگذاشت و ديگر اين كه، كدام بخش از زندگى اجتماعى اين قوم در آثار منظوم اين دوره بازتاب يافته است.