این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد
مقدمـــــــه
چنان كه می دانیم زبان فارسی سه مرحله تكاملی داشته است فارسی باستان ، فارسی میانه و فارسی نو. در پایان دوره ی هخامنشی زبان فارسی باستان دچار دگرگونی گشت واندك اندك از آن فارسی میانه پدید آمد كه بی گمان بـخشی از تـحول خود را هم در دوره های سلوكیدی واشكانی پشت سر گذاشت . با روی كار آمدن ساسانیان این زبان رسمیت یافت و در دوره ی پادشاهی پانصد ساله آنان باز هم این زبان تـحول یافت به طوری كه در پایان دوره ساسانی گویش ویژه ای از آن كه در پایتخت ( در دربار ) به كار می رفت ، گونه رسمی آن زبان شمرده می شد و همین گونه است كه به فارسی یا فارسی دری تبدیل شده است . تفاوت فارسی دری و آن گونه از پارسی كه در پایان دوره ساسانی به كار می رفت بسیار اندك است . برخی از صداهای پارسی میانی در فارسی باز مانده بود كه پس از دوره مغول از میان رفت فارسی دری پس از اسلام تنها با كوشش ایرانیان ملی (شعوبیان ) در برابر زبان عربی ایستادگی كرد و به زبان رسمی ایران تبدیل شد و باقی ماند.