تاريخچه استفاده از پوست، چرم و چرمسازي:

انسانهاي نخستين به منظور بقاء نسل، اجباراً دست به شكار حيوانات مي زدند. پوست نيز جايگاه ويژه اي داشته است. چراكه اين فرآورده دامي بهترين وسيله پوشش انسانها براي جلوگيري از خطرات گوناگون بوده است. اين نوع استفاده از پوست را مي توان منصوب به عصر يخبندان (پانصد هزار سال قبل) دانست[1]. در ابتدا بشراوليه از استخوان و سنگهاي تيز به منظور از بين بردن گوشتهاي اضافي و ضايعات پوست استفاده مي كرد. ولي بزودي به فساد پذيري سريع اين نوع پوستها در مقابل انواع ميكروبها و باكتري ها پي برد. بعدها مبادرت به خشك كردن پوست در برابر آفتاب يا آتش كرد. كه بازهم پوستي شكننده و غير قابل استفاده بدست مي آورد. تا اينكه سرانجام متوجه فوائد عصاره هاي گياهي براي جلوگيري از فساد پوست گرديد.

مصريان قديم از حدود 2500 سال قبل از ميلاد، از تركيبات معدني آرد شده مانند املاح آلومينيوم و دانه هاي مازو[2] براي ساخت چرم استفاده مي كردند. يونانيان و روميها، از پوست و برگ درختان كاج و صنوبر استفاده مي كردند[3]. با توجه به اين نكته بسيار مهم كه صنعت چرمسازي در طي زماني بسيار طولاني به تكامل خود رسيده و تجربيات فراواني را پشت سر گذارده است. از زمانهاي قديم پوست به عنوان يكي از صنايع دستي حاصل از مهارت بشر هم مورد استفاده و هم مورد توجه و ستايش بوده است.

مواد اوليه پوست براي افراد شكارچي آن زمين كه هنوز دوره كشاورزي را آغاز نكرده بودند و از نظر شرايط محيطي نيازمند به اسب بودند، به راحتي قابل تهيه بود. احتياجات شديد آنها باعث گرديد تا پوست را به گونه اي نرم نمايند كه علاوه بر خشكي، در مقابل فساد نيز پس از بارها خيس شدن از مقاومت كافي برخوردار باشد. اطلاعات باستانشناسان هنوز به درستي نتوانسته اند قدم هاي ابتدايي را كه انسان هاي اوليه در تبديل پوست برداشته اند، بجز شواهدي مبني بر دود دادن همراه با ماليدن روغن و مغز حيوان به داخل پوست و ساخت چرمهاي بسيار خام را ارائه دهند. البته عمليات و كارهاي مختلفي كه روي پوست به صورتهاي مختلف انجام مي گرفت و باعث اصلاح نرمي و كاربرد بهتر آن مي گرديد نيز مي توانست از جنبه هاي تكميلي محسوب شود. مردم غارنشين در رابطه با اعتقادات مذهبي خود براي حيوانات و پوست آنها و همچنين شكل نهايي محصول ساخته شده از پوست اهميت خاصي قائل بودند.

[1] نصيري، شهين، بازار جهاني پوست، چرم و كفش چرمي – مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي بازرگاني – 1370 ص 6و7.

[2] نوعي ماده گياهي كه براي عمليات دباغي استفاده مي گردد.

[3] احمدي، بهزاد، سامي، سعيد-شيمي پوست و چرم- بانك صنعت و معدن- 1366 جلد 1- ص2.