مقاله بررسي رابطه بين روش‌هاي تأمين مالي (منابع برون سازماني) و موفقيت و عدم موفقيت شرکت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

فهرست:
چكيده    2
١- مقدمه    2
2- اهميت موضوع    3
٣- مباني نظري پيشينه تحقيق    4
٣-١- نگرش سنتي    4
٣-٢- نظريه ميلر و موديلياني (M-M)    4
٣-٢-١- نظريه ميلر – موديلياني با اثر ماليات بر شرکت    5
٣-٣- تئوري سلسله مراتب گزينه تأمين مالي     5
٣-٤- تئوري ايستايا پايدار    5
٣-٥- تئوري زمان بندي بازار    6
٣-٦- مدل تأمين مالي پويا    6
٤- مروري بر پيشينه تحقيق    7
٥- روش تحقيق    9
٦- فرضيه‌هاي تحقيق    9
٧- روش جمع آوري و تجزيه و تحليل داده‌ها    10
٨- روش آماري مورد استفاده براي تجزيه و تحليل داده‌ها    12
٩- يافته‌ها و نتايج تحقيق    14
١٠- نتيجه گيري و پيشنهادات    16
منابع    17

 
چكيده
 شرکت‌ها براي اجراي پروژه‌هاي سرمايه‌گذاري سودآور در دسترس، تسويه بدهي‌هاي موعد رسيده، افزايش سرمايه در گردش و پرداخت سود به سهامداران به منابع مالي نياز دارند. توانايي شرکت‌ها در تعيين منابع مالي مناسب و تصميم‌گيري صحيح در اين خصوص از عوامل اصلي موفقيت شرکت به شمار مي‌رود. از اين رو اين تحقيق با هدف بررسي و شناخت ارتباط بين روش‌هاي تأمين مالي (افزايش سرمايه و وام بانکي) با موفقيت و عدم موفقيت شرکت انجام شده است. براي اين منظور ابتدا شرکت‌هايي که طي سال‌هاي ١٣٨٢ تا ١٣٨٦ فقط از طريق وام بانکي و افزايش سرمايه تأمين مالي نموده‌‌اند، انتخاب و سپس بر اساس بازده سالانه، شرکت‌ها به دو گروه شرکت‌هاي موفق يعني شرکت‌هايي که بازده سالانه آنها بيشتر از ميانگين بازده بازار کليه شرکت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي‌باشد و شرکت‌هاي ناموفق يعني شرکت‌هايي که که بازده سالانه آنها کمتر از ميانگين بازده بازار کليه شرکت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي‌باشد، طبقه بندي گرديده‌اند. نمونه مورد بررسي مشتمل بر ٦٢٤ شرکت مي‌باشد که ٩٩ شرکت آن از محل افزايش سرمايه (٦٧ شرکت موفق و ٣٢ شرکت ناموفق) و ٥٢٥ شرکت از محل وام بانکي تأمين مالي نموده‌اند (١٧٧ شرکت موفق و ٣٤٨ شرکت ناموفق)، نتايج تحقيق نشان مي‌دهد که بين روش‌هاي تأمين مالي و موفقيت و عدم موفقيت شرکت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارتباط معني‌داري وجود دارد و همچنين افزايش سرمايه بيشتر از وام بانکي بر موفقيت شرکت‌ها تأثير دارد به عبارت ديگر تعداد شرکت‌هاي موفق که از محل افزايش سرمايه تأمين مالي نموده‌اند نسبت به کل شرکت‌هاي اين گروه بيشتر از شرکت‌هاي موفقي است که از محل وام بانکي تأمين مالي نموه‌اند.
واژه‌هاي کليدي : تأمين مالي، منابع مالي برون سازماني، ساختار سرمايه، بازده سهام، شرکت‌هاي موفق و ناموفق. 
١- مقدمه
شرکت‌ها براي اجراي پروژه‌هاي سرمايه‌گذاري سودآوردر دسترس، تسويه بدهي‌هاي موعد رسيده، افزايش سرمايه در گردش و پرداخت سود به سهامداران به منابع مالي متعددي دسترسي دارند. اين منابع، وجوه نقد حاصل از فعاليت‌هاي عملياتي و فروش دارايي‌ها (به عنوان منابع درون سازماني تأمين مالي)، استقراض وام بانکي، انتشار اوراق مشارکت و انتشار سهام جديد (به عنوان منابع برون سازماني تأمين مالي) را شامل مي‌شوند (رحيميان، ١٣٨٠). توانايي شرکت‌ها در تعيين منابع مالي مناسب و تصميم گيري صحيح در اين خصوص از عوامل اصلي موفقيت شرکت به شمار مي‌رود. مهمترين هدفي که مديريت در زمان انتخاب روش تأمين مالي بايد توجه کند، افزايش ثروت سهامداران مي‌باشد. يعني با در نظر گرفتن هزينه هر يک از منابع مختلف تأمين مالي و آثار آن بر روي بازده و ريسک شرکت منابعي را انتخاب کند که باعث به حداقل رساندن هزينه‌هاي تأمين مالي گردد. ترکيب مناسب منابع تأمين مالي با خصوصياتي همچون هزينه سرمايه اندک و نرخ بازده بيشتر همراه است. بررسي مطالعات پيشين نشان مي‌دهد اکثر مطالعات روش‌هاي تأمين مالي و تاثيرآن بر بازده روي مواردي چون ارتباط بين گزينش منابع تأمين مالي و بازده شرکت ها، ارجحيت منابع برون سازماني تأمين مالي به منابع درون سازماني و يا برعکس، رسيدن به يک ساختار مطلوب سرمايه و ارتباط بين ساختار سرمايه و ريسک تأکيد داشته‌اند. با توجه به توضيحات ارائه شده و با توجه به اينکه از جمله کاربردي ترين منابع برون سازماني تأمين مالي در ميان شرکت‌هاي فعال در بورس تهران، وام بانکي و افزايش سرمايه است و از طرفي واکنش بازار سهام نسبت به درج هر نوع اطلاعات اساسي در نماد تغييرات قيمت و بازده سهام متجلي مي‌شود، سئوال اساسي که محقق در اين تحقيق به دنبال آن است، اين است که آيا ين روش‌هاي تأمين مالي (منابع تأمين مالي برون سازماني) و موفقيت شرکت ارتباط معني‌داري وجود دارد؟