محاسبه­ی دقیق و ارزیابی قابلیت منبع تغذیه (PSC) برای سیستم های توزیع، مسیری نویدبخش در طراحی شبکه های قدرت شهری است. روش های محاسباتی گذشته برای ارزیابی قابلیت منبع تغذیه فقط اتصالات داخلی ترانسفورماتور و احتمال N-1 را در نظر می گرفتند و محدودیت ظرفیت تزویج و اضافه بار ترانسفورماتورهای اصلی در فواصل کوتاه در نظر گرفته نمی شد. این مقاله یک روش عددی پیشرفته را برای محاسبه­ی قابلیت منبع تغذیه پیشنهاد می کند. اولأ بر اساس روش محاسباتی گذشته، ماتریس محدودیت اتصال ساخته شد تا اختلاف گره های خطوط در ایستگاه های فرعی مختلف را محاسبه کند. ثانیأ ماتریس مجازی اتصال و ماتریس ارسال بار برای توصیف قابلیت بار ارسالی ترانسفورماتورهایی که اضافه بار دارند، تعریف شده اند. ثالثأ مراحل عددی پیشرفته ای برای یافتن بیشترین قابلیت بارگیری واحدهای اتصال بین ترانسفورماتورهای اصلی پیشنهاد شده است که شامل: یافتن عنصر مینیمم، تنظیم طول و درست کردن انحراف است. در آخر همانطور که در سیستم توزیع واقعی نشان داده شد، نتیجه می گیریم که برای آماده کردن راه حل های جدید به منظور طراحی سیستم های توزیع، قابلیت منابع تغذیه می تواند خیلی دقیق تر محاسبه شوند.

سیستم توزیع به عنوان اتصالی بین کاربران نهایی و سیستم های تولید و ارسال، نقش مهمی را در ضمانت منبع تغذیه ای قابل اطمینان و اقتصادی دارد. شاخص های کیفیت منبع تغذیه عبارتند از: قابلیت اطمینان، کیفیت ولتاژ، نرخ تلفات خط، قابلیت منبع بار، کارایی تجهیزات و غیره. محققان طراحی جریان سیستم های توزیع فقط به تعداد اتصالات داخلی بین ایستگاه های فرعی مختلف و تجهیزات اضافه بار شده، توجه کرده اند. اما آنها قابلیت منبع تغذیه­ی سیستم های توزیع را در نظر نگرفتند. بنابراین این موضوع به عنوان کلیدی برای طراحی شبکه های شهری به منظور ارزیابی قابلیت منبع تغذیه، تبدیل شد.
مطالعات بر روی قابلیت منبع تغذیه­ی سیستم های توزیع غالبأ مربوط به قابلیت ارسال قدرت (PTC) در شبکه های قدرت است. تا کنون تحقیق­ های ارزیابی قابلیت منبع تغذیه به سه دسته تقسیم می شوند: