فهرست
مطالب
عنوان
صفحه
كليات .................................................................. 1
مقدمه..................................................................................... 2
اهميت موضوع........................................................... 3
سوال تحقيق.................................................................... 3
فرضيه..................................................................................... 3
پيشينه تحقيق.................................................................. 3
چكيده..................................................................................... 4
فصل اول.......................................................................... 5
بررسي آيات از ديدگاه شيعه و سنت................................................. 5
مقدمه................................................................................. 6
تفسير آيات وارده ........................................................ 6
فصل دوم: مقدمه علل اختلافات تفاسير شيعه و سني......................... 97
مقدمه................................................................................. 98
نتيجه كلي.................................................................................. 118
فهرست منابع....................................................................... 120
مقدمه:
از آنجا اهل تشيع به گفته خود
پيامبر(ص) براي نجات خود از گمراهي و ضلالت بايد به دوچيز متمسك بشوند و آن دو يكي
قرآن وديگري اهل بيت (ع) هستند، در اين پروژه سعي براين شد كه به بررسي آياتي در
قران كه شأن نزول آنها در موردامام علي (ع) اولين امام و جانشين پيامبر (ص) است
پرداخته شود، لذا موضوع خود را تحت عنوان ديدگاه مفسرين شيعه و سني در مورد آياتي
كه شأن نزول آنها درمورد امام علي (ع) است قرار دادم وبه بررسي نظرات مفسران شيعه
واهل سنت پرداختم و دليل اينكه اهل سنت باوجود اين آيات چرا امامت امام علي (ع) را
انكار وبه آيات قرآن و وصيّت پيامبر عظيم الشأن اسلام حضرت محمد (ص) عمل نكردند.
كه در اين پروژه تا حدودي مشخص مي شود و همچنين دليل ا طاعت نكردن از دستور خدا
وپيامبر(ص) چه بوده است، و چرا اهل سنت حاضر نبودن كه واقعيت را قبول كنند و امامت
را به جانشين بر حق پيامبر خدا( ص) يعني حضرت علي( ع) واگذار كنند تا مشكلاتي كه
براي اسلام و جهان اسلام پيش آمده، رخ نمي داد، كه دامنة آن حتي تا امروز نيز
كشيده شده است. اميد است توانسته باشم كه حق مطلب را اداء كرده باشم .
اهميت
موضوع:
در رابطه با اهميت موضوع امام علي(ع) در قرآن از ديدگاه
مفسران شيعه و سني نكاتي را بيان مي نمايم :
1-آيات
زيادي وجود دارد كه در قرآن شأن نزول آنها در مورد امام علي(ع) و اهل بيت(ع) است و
اين موضوع به اندازه اي مهم بوده است كه قرآن نيز به آن اشاره كرده زيرا جامعه
اسلامي مي طلبد كه هميشه پيشوا و رهبر داشته باشد تا به گمراهي و ضلالت نرود.
2-
علاقه اي كه بنده به حضرت امير(ع) دارم و همچنين مقام والايي كه حضرت دارند و
تاامروز كسي پي به عظمت و مقام آن بزرگوار نبرده اند، اينجانب را بر آن داشت كه به
اين موضوع از ديدگاه قرآن بپردازم .
سوال تحقيق :
1-چه
آياتي در قرآن در عظمت شأن حضرت امير(ع) نازل شده است ؟
2-چه
آياتي در قرآن امامت حضرت امير (ع)را اثبات مي نمايد ؟
3-ديدگاه
انديشمندان شيعي و سني در مورد آن دسته از آيات چيست ؟
فرضيه
:
قرآن كريم در آيات عديده اي به اتفاع شأن و امامت حضرت
امير(ع) اشاره كرده است.
پيشينه
بحث:
چون بحث من بخشي از آياتست، پيشينه آن به تمام تفاسيري بر
مي گردد كه آيات قرآن را تفسير كرده اند، البته كتابهايي در اين باره نوشته شده
كه مهمترين آنها: كتاب الغدير علامه اميني مي باشد .
چكيده:
مطالب مندرج در
اين تحقيق شامل دوفصل مي شود كه در رابطه با هر فصل توضيح مختصري بيان مي كنيم :
در
فصل اول به بررسي چند آيه در سوره هاي بزرگ قرآن كه شأن نزول آنها در مورد امام
علي(ع) نازل شده از ديدگاه مفسران اهل سنت و شيعه مي پردازيم. مفسران اهل تشيع و
اهل تسنن در مورد اكثر آيات بيان كرده اند كه شأن نزول اين آيات در مورد حضرت امير
(ع) است و حتي آنرا با توجه به احاديث وروايات و اقوال مختلفي تأييد كرده اند. اما
بعضي از مفسران اهل سنت متأسفانه در كنار اين قول، اقوال ديگري را ذكر كرده اند و
بعضاً گفته اند كه شأن نزول اين آيه علاوه بر علي (ع) كسان ديگر نيز هستند و حتي
بعضي از مفسران اهل تسنن آورده اند كه شأن نزول اين آيات در مورد حضرت امير (ص)
نيست و اشخاص ديگري را ذكر كرده و يا چيزي در مورد آن ذكر نكرده اند. در فصل دوم
به علل اختلاف تفاسير شيعه و سني در مورد بعضي از اين آيات اشاره شده كه دليل اين
اختلافات چيست و چرا با وجود اين همه
دلائل و احاديث باز عده اي از مفسران اهل تسنن اين موضوع را منكر شده اند .